Kącik Poetycki - Zakątek dla rozkochanych w poezji

Ona i On

Mężczyzną i kobietą stworzył nas Bóg,

Aby każdy w swym oddaniem uzupełniać się mógł. 

Obojga obdarzył odmienną naturą,

Pięknem zewnętrznym i osobistą kulturą.

Jedno bez drugiego potomstwa nie z płodzi, życia nie przekaże dziecięcia nie zrodzi. 

Łącząc się Więc w pary w serdecznej miłości , Stańmy się udziałem ogromnej radości.

Zmagając się w trudzie codziennej swej troski,

Starannie spełniajmy misterny plan Boski. 

Ufając więc  Bogu, złóżmy swą nadzieję, 

a On nas wynagrodzi i chwałą przyodzieje. 

5 czerwiec 2019          

Anna U- M

            A wreszcie rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam.         Rdz.1,26

     W czym podobni?

Stworzyłeś mnie Panie na obraz i podobieństwo Twoje 

 Z  prochu ziemi ulepiłeś to  misterne ciało moje. 

Tchnąłeś  duszę nieśmiertelną, co po przodkach skazę miała,

gdyż decyzją  samodzielną z raju pycha ich wygnała.

Okazujesz  miłosierdzie, w czasie, który wciąż przemija. 

W świecie pełnym Twego piękna,

lecz też zła które rani i zabija.

Dałeś wolność! 

Bym wybrała, jedną z wielu  dróg.

Tą właściwą lecz nie łatwą i podążał sam Bóg. 

Dałeś rozum, bym szukała Twego Panie światła. 

Bo wiedziałeś, że bez Ciebie droga ta  nie będzie łatwa.

I tak idę i tak  szukam podobieństwa w Tobie Panie mego. 

W czym że człowiek jest podobnym do Stwórcy swojego?  

Podobieństwo jest udziałem w naszym współtworzeniu,

bo w wolności decyduje o swym przeznaczeniu. 

Czy  zamieszkam z Tobą Boże w szczęściu 

I zachwycie.

Czy zatracę w piekle mrocznym,

całe moje wieczne  życie.

Ty zostałeś z mną Panie,

utajony w chlebie bym się mogła Tobą karmić,

gdy wybiorę Ciebie 

Czerwiec 2019                        

Anna U-M

Kim jest człowiek?  

Pielgrzym ziemi!

Wielkim!    

Gdy w Majestat Boży, zapatrzony idzie w życie,

bo mu Stwórca łask przymnoży i udzieli ich obficie.

Wielkim!     

Gdy ma prawo Boże, 

w swoim sercu i działaniu,

chociaż nie raz cierpień morze 

i tak ciężko ich sprostaniu.

Wielkim!    

Gdy się stanie tak jak dziecko, 

które, ufa i przyjmuje w sercu szczerze,

że Syn Boży stał się Chlebem i oddaje się w ofierze.

Wielkim.      

Gdy upadnie na kolana i zawierzy się pokorą, 

to otrzyma Ducha Prawdy, 

Który stanie się podporą.

Przejdzie drogę swego życia, 

pod osłoną Opatrzności, 

i zamieszka w domu Ojca 

w miejscu wiecznej szczęśliwości.

Małym wtedy człowiek będzie, 

gdy zaufa w ludzkie siły, 

drogą pychy pójdzie wszędzie,

władze, będą mu się śniły.

Małym będzie, gdy się stawi, 

na ołtarzu swej wielkości, 

bo się Stwórcy łask pozbawi 

i pogrąży się w próżności.

Małym będzie i przepadnie, 

gdy się odda doczesności, 

bo tam szatan ojciec kłamstwa 

przekonuje do nicości.

Ufasz Bogu? 

Ufasz sobie?

Niech, że każdy więc odpowie, 

Kim jest dzisiaj w swej osobie.

Anna.U-M